შეიარაღებული კონფლიქტი
მსოფლიოს სხვადასხვა კუთხეში,ყოველწლიურად ომით შევიწროებული მილიონობით ადამიანი ტოვებს თავის ასხლს და ტავს უსაფრტხო ადგილს აფარებს. ომის საშინელებები უძველესი დროიდან აიძულებდა ადამიანებს,ეფიქრათ იმ პირთა დაცვაზე,ვინც არ ან აღარ მონაწილეობს საბრძოლო მოქმედებებში.სხვადასხვა დროს,სხვადასხვა ხალხის მიერ შემოღებულმა წესებმა დღეს საერთაშორისო ჰუმანიტარული სამართლის სახე მიიღო.ეს არის საერთაშორისო სამართლის დარგი,რომელიც იცავს ომის მსხვერპლის სიცოცხლესა და ღირსებას,ზღუდავს მებრძოლ მხარეებს მებრძოლ მხარეებს ომის წარმოების მეთოდებისა და საშუალებების არჩევაში.საერთაშორისო ჰუმანიტარული სამართლის ძირითადი დოკუმენტებია ჟენევის 1949 წლის 4 კონვენცია და 1977 წლის ორი დამატებითი ოქმი.საქართველო მათ მიუერთდა 1993 წელს,როთაც მან გამოხატა მზადყოფნა,დაიცვას ამ დოკუმენტებში მოცემული ნორმები შეიარაღებული კონფლიქტის პირობებში. მშვიდობიან მოსახლეობას საერთაშორისო კონფლიქტში იცავს ჟენევის მე-4 კონვენცია და 1-ელი დამატებითი ოქმი,ხოლო შიდა კონფლიქტის პირობებში მას ოთხივე კონვენციისათვის საერთო მე-3 მუხლი და მე-2 დამატებითი ოქმი იცავს.
No comments:
Post a Comment